Paul Grossman „Dzieci Gniewu”

Obawiałem się trochę lektury Dzieci Gniewu, bo ostatni kryminał historyczny Miasto Cieni (klik) mnie rozczarował i nie bardzo wiedziałem, czy tak się też nie stanie z tą książką. Obawy jednak okazały się nie mieć odzwierciedlenia w rzeczywistości bo książka Paula Grossmana jest bardzo dobra. Mieszanka thrillera, historii i psychologii przyprawiona scenami, które mogłyby znaleźć się w jakimś filmie przygodowym gdzie pościgi, szaleni naukowcy i strzelaniny są na porządku dziennym. Oczywiście w tym co pisze jest trochę przesady, ale gdy myślę o całościowym obrazie książki to takie właśnie mam wrażenie. Książka zawiera w sobie bogactwo elementów, które stanowią o tym, że jest to interesująca, złożona i dająca też do myślenia lektura.

Katarzyna Bonda „Okularnik”

Okularnik to kontynuacja dobrze przyjętego przez czytelników Pochłaniacza, którym Katarzyna Bonda zainicjowała nową – po trylogii o Hubercie Meyerze – serie kryminalną Cztery Żywioły Saszy Załuskiej. Podobnie, jak z serią o Hubercie zacząłem  od drugiego tomu, co jednak nie przeszkadzało mi w odbiorze i rozumieniu opowieści, która od pierwszych stron okazała się wymagającą, mroczną i niezwykle wciągającą historią. Katarzyna Bonda w znany już sobie sposób z serii o Meyerze wije pajęczą nić ludzkich historii, motywacji, wyborów i ich konsekwencji. Wrzuca nas w opowieść, która łączy teraźniejszość z przeszłością sięgającą czasów powojennych. Wątek kryminalny splotła z obyczajowym tworząc złożoną i wymagającą od czytelnika skupienia opowieść. Te ponad 800 stron, na których spisany został Okularnik przeleciały mi bardzo szybko.

Philip Houston, Michael Floyd, Susan Carnicero, Don Tennant „Anatomia kłamstwa”

Cenie sobie ksiażki, które z jednej strony są bardzo interesujące i dobrze się je czyta, z drugiej pozwalają więcej zrozumieć i czegoś się nauczyć. Anatomia kłamstwa do takich książek należy i warto się nią zainteresować.
Napisana przez byłych agentów CIA odkrywa przed czytelnikiem kwestie związane z kłamstwem i jego wykrywaniem.

W Anatomii Kłamstwa autorzy rozłożyli na czynniki pierwsze wszystkie te kłamliwe zachowania oraz przedstawili na czym te zachowania polegają, jakie metody zastosować by te zachowania zidentyfikować oraz jak prowadzić rozmowę by odkryć czy dana osoba kłamie czy mówi prawdę. Na koniec dając zestaw przydatnych narzędzi w postaci określonych pytań, które można zadać osobie kandydującej na stanowisko opiekunki do dziecka, czy rozmowy w kwestii zażywania narkotyków lub picia alkoholu przez dziecko. Jest też zestaw pytań w kwestii podejrzenia o zdradę. Autorzy zaznaczają, że każdy przypadek jest inny, a metoda nie uczyni nas chodzącymi wykrywaczami kłamstwa to jednak nie da się ukryć, że jest przekonująca i warta wypróbowania jeśli zajdzie taka konieczność.